ရခိုင္ေဒသကို ၁၇၈၅ မွ ၁၈၅၂ ခုထိ ေျမာက္ဦး (ဓညဝတီ)၊ ရမ္းၿဗဲ (ရမၼာဝတီ)၊ မာန္ေအာင္ (ေမဃဝတီ)ႏွင့္ သံတြဲ (ဒြါရဝတီ) တို႔၌ ၿမိဳ႕ဝန္ တစ္ပါးစီထားကာ အုပ္ခ်ဳပ္သည့္ ကာလျဖစ္ သည္။ ၿမိဳ႕ဝန္တို႕ကို အမရပူရက ခန္႔ထားေစလႊတိခဲ့သည္။
ၿမိဳ
ရခိုင္အေနာက္ေျမာက္ နယ္စပ္တြင္ ေနၾကသည္။ နံတိုပိုင္းကို ဝတ္ဆင္ၾကသည္။ ၿမိဳ႕စား ဟုလည္း တြင္သည္။ ကတၱား၊ ႀကိယာ၊ ကံ၊ ဝါက်ပံုစံမ်ဳိးကို ေျပာဆိုၾကသည္။ ခမိႏွင့္ မွားေလ့ရွိၾကသည္။ လူဦးေရ ၂၀၀၀ မွ်သာရွိသည္။
ေျမပံုၿမိဳ႕
ၾကတ္စင္ကၽြန္း၏ ေတာင္ဘက္အဆံုးတြင္ ရွိသည္။ ငါးေျခာက္ လုပ္ငန္းေၾကာင့္ထင္းရွား သည္။ ၁၈၆၃ ခုတြင္ ၿမိဳ႕ျဖစ္လာသည္။ ေျမပူသျဖင့္ ေျမပံု ဟုတြင္သည္။ ၿမိဳ႕နယ္ဧရိယာ ၉၄၂ စတုရန္းမိုင္ ရွိသည္။ လူဦးေရ ၈၀၀၀၀ မွ်သာရွိသည္။ တစ္ရပ္တစ္ေက်း အေျခခ်သူ မ်ားျပားသည္။ ဆန္စပါး၊ သစ္ ႏွင့္ ငါးလုပ္ငန္းမ်ား ရွိသည္။ ကၽြန္းႀကီးကၽြန္းငယ္ သစ္ေတာမ်ားထူထပ္သည္။ အႀကီးဆံုးကၽြန္းငယ္ႏွင့္ ကြမ္းေခ်င္းကၽြန္း ျဖစ္သည္။ ၿမိဳ႕ေပၚရွိ အငူေမာ္ေစတီမွာ ထင္ရွားသည္။
Subscribe to:
Posts (Atom)